ورزش را گذاشته ام برای شنبه پس از کرونا!
کادایف: پس از فروکش کردن موج دلتا، باردیگر بعضی گروههای ورزشی محلی دور هم جمع شدند و به تمرین پرداختند اما سویه جدید باردیگر آنها را خانه نشین کرد.
به گزارش کادایف به نقل از ایسنا، روزنامه ایران نوشت: ««قبل از کرونا هفته ای سه روز باشگاه می رفتم و ورزشم ترک نمی شد اما از موقعی که کرونا آمد، دیگر ورزش نکرده ام و الان انگار نه انگار که زمانی آن همه فعالیت بدنی داشتم.»
دختر جوان این را می گوید و ادامه می دهد: «از همان اول به خودم گفتم حالا صبر می کنم پس از کرونا باردیگر باشگاه ثبت نام می کنم و با قدرت به تمرین ادامه می دهم اما هر بار که موج بیماری کمی فروکش کرد باز هم برای باشگاه رفتن مردد شدم و توی ذهنم هزار جور بهانه آوردم که بیشترش همان ترس از مبتلاشدن بود. پیاده روی و برنامه های ورزشی آنلاین را هم امتحان کردم اما برای کسی که به محیط باشگاه عادت دارد، این طور برنامه های شخصی و خانگی اصلاً جوابگو نیست و آدم را راضی نمی نماید. نتیجه اش این شده که الان به شدت اضافه وزن پیدا کرده ام و تمام کوشش های قبلی ام هم بی نتیجه شده است. هر بار که تصمیم می گیرم باردیگر ورزش را شروع کنم، یک اتفاق جدید می افتد و باردیگر یک سویه فعال می شود مثل همین حالا که درگیر اُمیکرون شده ایم.»
خیلی ها شرایط مشابهی را تجربه کرده اند. کسانی که کرونا کارهای ورزشی شان را به کل مختل کرده یا به حداقل رسانده است. مثل احمد که اصلاً خودش مربی باشگاه بود و با آمدن کرونا مجبور شد سراغ کار دیگری برود. او این طور می گوید: «اوایل کرونا که تا مدت ها باشگاه ها تعطیل بود و بعد هم که باز شد، باردیگر مدام باز و بسته می شد و شرایط ثابتی نداشت. از طرفی تعداد شاگردهایم هم کم شده بود. بعضی ها به خاطر شرایط کرونائی دیگر باشگاه نیامدند و برای برخی هم هزینه ها خیلی زیاد شد چون باشگاه تعداد کمتری ثبت نام می کرد، مجبور بود هزینه ثبت نام بیشتری بگیرد و همین هم عده ای را به کل پشیمان می کرد. بعضی ها برنامه آنلاین می گرفتند و توی خانه ورزش می کردند که آن هم تا مدتی بود چون آدم ها از ورزش کردن توی خانه به هر حال خسته می شوند. بنابراین هم ناچار شدم مسافرکشی کنم چون کار دیگری نمی توانستم بکنم. الان هم گاهی شاگردهای قبلی پیام می دهند اما خودم دیگر حوصله اش را ندارم.»
کرونا تا مدت ها بساط ورزش های گروهی در پارک ها را هم جمع کرده بود. گروه هایی از افراد، به ویژه افراد میانسال، سر ساعت معینی در پارک ها جمع می شدند و با هم ورزش می کردند. کسی که واردتر بود مربی می شد و بقیه را تمرین می داد. تماشای افرادی که در فضای آزاد دارند گروهی ورزش می کنند، حس خوبی به بینندگان می داد؛ تا جایی که به صرافت می افتادند خودشان به جمع بپیوندند و کش و قوسی به بدنشان بدهند. پس از فروکش کردن موج دلتا، باردیگر بعضی گروههای ورزشی محلی دور هم جمع شدند و به تمرین پرداختند اما سویه جدید باردیگر آنها را خانه نشین کرد.
«تمام دلخوشی من این بود که بروم پارک و با همسن و سالهای خودم یک ساعتی ورزش کنم. البته جوان ترها هم بودند اما به طور معمول خانم هایی در سن و سال حدود ۵۵ تا ۶۰ سال برای ورزش به پارک بانوان می آمدند و یک خانم مربی باتجربه ای هم بود که خودش هر روز می آمد پارک و به خانم ها تمرین می داد. هیچ هزینه ای هم برای هیچکس نداشت. همین دور هم جمع شدن و ورزش کردن تأثیر زیادی در روحیه همه مان داشت. کرونا که آمد پارک برای مدت ها بسته بود و خودمان هم جرأت نمی کردیم خیلی بیرون برویم. گاهی با همسرم با دو لایه ماسک برای پیاده روی می رفتیم؛ آن هم در ساعات خلوت.»
زن این را می گوید و ادامه می دهد: «وقتی واکسن زدیم و کمی خیالمان راحت شد، فکر کردم باردیگر ممکنست آن گروه توی پارک جمع شوند و مثل قبل بتوانیم ورزش نماییم. به هر حال بیشتر افراد همسن و سال من واکسن زده بودند و تازه فضای آزاد هم بود اما دیدم انگار خیلی ها وسواس پیدا کرده و دوست ندارند مثل قبل گروهی ورزش کنند. البته همسرم در پارک، گروهی آقای مسن پیدا کرده بود که به همان شیوه ورزش می کردند. مدتی با آنها ورزش می کرد اما به علت شیوع اُمیکرون آن گروه هم از هم پاشید. حالا مانده ایم ببینیم اوضاع چطور می شود. برای کسانی در سن و سال ما خیلی مهمست که فعالیت بدنی مداوم داشته باشیم وگرنه هر روز مشکلات جسمی مان بیشتر می شود.»
ورزش فقط برای تناسب اندام و زیبایی نیست و سلامت بخشی اش شاید در این روزها خیلی بااهمیت تر باشد؛ چونکه نیاز داریم برای مقابله با بیماری، بدنی قوی تر داشته باشیم. همین مسأله هم سبب شده عده ای با وجود تمام مشکلات و کاستی هایی که وجود دارد، خودشان را به اصطلاح روی فرم نگه دارند. «من اوایل کرونا فکر می کردم وضعیت موقت است و می گذرد برای همین ورزش را رها کردم و گفتم درحال حاضر یک مدت صبر کنم و ببینم چه می شود اما دیدم این طوری نمی گردد برای همین چند تکه وسیله ورزشی مثل وزنه و کش پیلاتس و زیرانداز ورزشی خریدم و خودم در خانه شروع کردم به ورزش کردن.»
زن این را می گوید و ادامه می دهد: «شاید در ابتدا برایم سخت بود و تنهایی ورزش کردن آن حس شادابی را که می خواستم به من نمی داد اما کم کم عادت کردم. به هر حال در باشگاه ورزش کردن مزایای خودش را دارد و همه چیز برای ورزش مهیاست اما وقتی امکانش وجود ندارد باید با شرایط موجود کنار آمد. من هم همین کار را کردم چون معتقدم دیگر باید سبک زندگی مان را برمبنای شرایط کرونائی تنظیم نماییم. همانطور که می بینیم مشخص نیست چه شرایطی پیش می آید و با اطمینان نمی گردد گفت چه زمانی اختتام پاندمی فرامی رسد پس باید یاد بگیریم در همین شرایط زندگی نماییم و کارهایی را که برای خودمان می توانیم، انجام دهیم. جالب است که من در آن مدت که عادت کرده ام در خانه ورزش کنم، حس می کنم که اگر کرونا هم تمام شود دیگر حوصله باشگاه رفتن ندارم. در خانه هم هزینه ام کمتر است و هم زحمت رفت وآمد به خودم نمی دهم. خیلی ها را هم دیده ام که چنین حسی دارند و نه فقط در مورد ورزش بلکه در مورد کارهایی که قبلاً بیرون از خانه انجام می داده اند و در زمان کرونا آنرا در خانه انجام می دهند، دیگر حوصله بیرون رفتن ندارند. همانطور که گفتم، آدم به شرایط عادت می کند.»
او هم البته تاکید می کند بسیاری را می شناسد که بر خلاف قبل دیگر ورزش کردن را کنار گذاشته و منتظرند تا کرونا تمام شود و باردیگر آنرا از سر بگیرند.
بر همین اساس هم مرکز آمار ایران مدتی پیش اعلام نمود که پارسال یعنی ۱۳۹۹، هر ایرانی بطور متوسط روزانه فقط ۱۳ دقیقه ورزش کرده است. این در شرایطی است که در اعلام قبلی که مربوط به سال ۱۳۹۶ و پیش از شیوع ویروس کرونا بوده است، سرانه زمان انجام ورزش ایرانیان روزانه ۲۷دقیقه بوده که با این حساب، سرانه ورزش در دوران کرونا به نصف رسیده است.
بر اساس این آمارگیری ۴۶/۵ درصد از افراد بالای ۱۵ سال عنوان کردند که در طول این مدت ورزش کرده و ۵/۵۳ درصد هم ورزش نکرده بودند. تعدادی از آنها احتمالاً قبلاً هم ورزش نمی کرده اند و برخی هم جزو همان دسته ای هستند که منتظرند کرونا تمام شود و باردیگر ورزش را از سر بگیرند.»
منبع: kadaif.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب